Ogólne cele działań ochronnych dotyczących walorów krajobrazowych parku obejmują:
- utrzymanie mozaikowatej struktury krajobrazu, z terenami otwartymi przeplatanymi kępami bądź liniami drzew i krzewów,
- utrzymanie historycznie ukształtowanej struktury jednostek osadniczych, z możliwością dogęszczania zabudowy,
- ograniczanie wprowadzania nowej rozproszonej zabudowy kolonijnej,
- promowanie tworzenia nowej zabudowy w stylu zgodnym z lokalnymi tradycjami budowlanymi,
- zachowanie atrakcyjności krajobrazów widzianych z punktów widokowych i szlaków turystycznych.
Ochronie krajobrazu sprzyja zachowanie istniejącej mozaiki pól i użytków zielonych, utrzymywanie dominującej pozycji rodzinnych gospodarstw, zachowanie zadrzewień i zakrzewień śródpolnych. Na całym obszarze parku dopuszcza się przebudowę i rozbudowę istniejących siedlisk, przy zachowaniu odpowiednich reguł urbanistycznych. Korzystne jest zachowanie dotychczasowego układu działek własnościowych i tradycyjnych sposobów uprawy roli. Zalecane jest zaniechanie zalesień i ograniczanie ekspansji gatunków drzewiastych.
Obszary o wybitnych walorach krajobrazowych
Na terenie parku zostały wyróżnione 4 obszary o wybitnych walorach krajobrazowych. Korzystne jest tam kontynuowanie dotychczasowego sposobu użytkowania, przeważnie rolniczego, wskazane jest też ograniczanie nowej zabudowy.
W celu ochrony cennych siedlisk przyrodniczych chronionych w sieci Natura 2000, wskazane jest nie wprowadzanie nowej zabudowy w promieniu 50-100 m wokół zidentyfikowanych płatów tych siedlisk. W ten sposób chronione obszary zostaną zabezpieczone przed niekorzystnymi wpływami zewnętrznymi (np. wnikaniem gatunków obcych, penetracją, eutrofizacją).
Ochrona krajobrazu wymaga również nieprzekształcania naturalnych form geomorfologicznych oraz naturalnie ukształtowanych stref i linii brzegowych jezior, a także ograniczania możliwości wykonywania prac prowadzących do osuszania drobnych zbiorników wodnych oraz ich zasypywania.
W projekcie planu ochrony WPN zaleca się, w pasie o szerokości 100 m od linii brzegów jezior i rzek, wyznaczenie strefy bez możliwości lokalizacji zabudowy, poza zabudową istniejącą.
Utrzymanie punktów widokowych polega na usuwaniu drzew dla odsłonięcia osi widokowych oraz ograniczaniu lokalizowania budowli i instalacji, które mogłyby się stać dominantami krajobrazowymi.
Ochrona krajobrazu wymaga również nieprzekształcania naturalnych form geomorfologicznych oraz naturalnie ukształtowanych stref i linii brzegowych jezior, a także ograniczania możliwości wykonywania prac prowadzących do osuszania drobnych zbiorników wodnych oraz ich zasypywania.
W projekcie planu ochrony WPN zaleca się, w pasie o szerokości 100 m od linii brzegów jezior i rzek, wyznaczenie strefy bez możliwości lokalizacji zabudowy, poza zabudową istniejącą.
Utrzymanie punktów widokowych polega na usuwaniu drzew dla odsłonięcia osi widokowych oraz ograniczaniu lokalizowania budowli i instalacji, które mogłyby się stać dominantami krajobrazowymi.
Zabudowa
Z punktu widzenia wymagań ochrony przyrody i krajobrazu najkorzystniejsze jest utrwalanie zabudowy o charakterze ulicówki bądź rzędówki w układzie kalenicowym. Pozwala to optymalizować koszty infrastruktury technicznej towarzyszącej zabudowie oraz minimalizować zmiany krajobrazowe. Na terenie WPN preferowana jest zabudowa nawiązująca do tradycyjnych regionalnych form architektonicznych.
Wskazane jest:
- stawianie budynków parterowych z poddaszem użytkowym, o rzucie poziomym prostokątnym, z dachem dwuspadowym lub naczółkowym, symetrycznym (równopołaciowym) z okapem, o nachyleniu połaci 35-45 stopni, z możliwością wykonania ganków, werand i okien dachowych (lukarn),
- stosowanie tradycyjnych materiałów wykończeniowych, takich jak: tynki tradycyjne malowane w stonowanych barwach (kolory piaskowe, biele, beże, jasne brązy i zielenie), glina, drewno, kamień, cegła,
- stosowanie dachów w kolorach brązowych, szarych lub ceglasto czerwonych, przy czym pożądane jest utrzymanie jednakowego pokrycia i koloru dachów w ramach siedliska i w ramach zwartej zabudowy,
- stosowanie okien prostokątnych lub kwadratowych, z symetrycznym podziałem ram okiennych.
Zaleceń jest więcej – park na bieżąco służy inwestorom konsultacjami w tym zakresie.
Planując nową lub remontując starą zabudowę postępuj następująco
nie spiesz się, obejrzyj uważnie w okolicy domy, które zachowały swój
dawny charakter (nawet te najbardziej zniszczone, ale za to najbardziej wiarygodne).
Odkryjemy, że prawdziwy wiejski dom jest wtopiony w swoje otoczenie
dawny charakter (nawet te najbardziej zniszczone, ale za to najbardziej wiarygodne).
Odkryjemy, że prawdziwy wiejski dom jest wtopiony w swoje otoczenie
ważne jest zachowanie tradycyjnego układu budynków w zagrodzie oraz
utrzymanie linii zabudowy od strony drogi i od strony pól
utrzymanie linii zabudowy od strony drogi i od strony pól
zachowaj tradycyjny charakter domu, nie zmieniaj proporcji ścian i
otworów
otworów
dach powinien być zbudowany zgodnie z tradycją regionu, z odpowiednią
pochyłością. Nie zmniejszaj wielkości kominów. Otwory (okna i drzwi) wzoruj na
typowych w tej okolicy, nie planuj ich zbyt wielu, nie powiększaj, zachowaj te
same proporcje. Ściany buduj z materiałów lokalnych (drewno, kamień, cegła,
glina). Przy odnawianiu tynków nie dąż do tego, by osiągnąć całkowicie gładkie
powierzchnie
pochyłością. Nie zmniejszaj wielkości kominów. Otwory (okna i drzwi) wzoruj na
typowych w tej okolicy, nie planuj ich zbyt wielu, nie powiększaj, zachowaj te
same proporcje. Ściany buduj z materiałów lokalnych (drewno, kamień, cegła,
glina). Przy odnawianiu tynków nie dąż do tego, by osiągnąć całkowicie gładkie
powierzchnie
do fasad i boazerii stosuj najprostsze materiały i lokalne
sposoby wykańczania
sposoby wykańczania
płoty buduj z materiałów regionalnych. W ogrodzie zadowól się drzewami, roślinami i kwiatami uprawianymi przez starych mieszkańców. Nie niszcz i pielęgnuj stare drzewa, studnie, ziemne piwnice, głazy i kamienice